เมื่อลุงเห็นแบบนั้น ลุงได้จุดธูปที่โต๊ะพระเครื่อง แล้วนั่งพนมมือสวดมนต์ ลมได้พัดแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่ลุงสวดมนต์ ไฟในบ้านลุงก็เกิดดับ เหลือแต่ไฟจากแสงเทียน เสียงโหย หวน ได้ดังผ่านมาตามลม พอลุงสวดมนต์จบได้เดินไปที่หน้าบ้านแล้วพูดว่า LYNBET พวกมิงอยู่ที่ไหน พวกมิงกลับไปเดี๊ยวนี้ อย่ามายุ่งทีของกู ” เสียงลม เสียงร้อง ได้เงียบหายไป เหตุการณ์ได้กลับมาปกติอีกครั้ง ฉันได้ถามลุงเกี่ยวกับผู้หญิงที่ลุงเจอที่บ้านหลังนั้น ว่ามีรูปร่าง ลักษณะอย่างไร ลุงบอกลักษณะน้องคนนั้นมา ซึ้งตรงกับน้องที่นอนอยู่กับดิฉันที่บ้านหลังนั้น ฉันคิดว่าใช้น้องคนนั้นจริง ๆ
ขอย้อนกลับไปตอน LYNBET ส่งฝาแฝดไปโรงพยาบาล น้องที่นอนกับดิฉันได้ขอตัวกลับบ้าน เพราะทนไม่ไหวกลับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันกับพี่หัวหน้าก็ไม่ห้ามอะไรเห็นน้องทนไม่ไหว แต่เมื่อน้องกลับไปแล้ว มี message ส่งมาบอกพวกเราว่า ” พวกมิงทุกคนต้องตาย ” ตอนนั้นเรายังไม่ทราบว่าน้องคนนั้นต้องการอะไรกันแน่ พอกลับไปที่ กทม ไปตามหาที่ห้องพัก ก็ไม่เจอน้องคนนั้นแล้ว น้องได้กลับมาเก็บของย้ายออกไปแล้ว
พอถึงตอนเช้าเราเลยถามลุงว่ามีวิธีไหนที่แก้เรื่องแบบนี้ ลุงบอกถ้าอยากจะช่วยจริง ๆ ให้พาพ่อแม่ของคนที่เสียชีวิตมาหาลุงเพื่อจะได้ทำพิธี เราได้โทรไปนัดหมายพ่อแม่ ให้มาทำพิธี ลุงบอกให้เตรียมข้าวของเครื่องใช้ของคนตาย ผ้าถุงแม่กับผ้าขาว มาเพื่อประกอบพิธี พอทุกอย่างพร้อม เราเดินทางไปที่หน้าบ้านหลังนั้นแล้วเริ่มทำพิธี ลุงได้เตรียมหุ่นฟาง กับขันใส่น้ำมนต์ วางไว้หน้าบ้าน แล้วนำสิ่งของ เครื่องใช้ของคนตายติดไว้ที่ตัวหุ่นฟาง จากนั้นลุงก็ท่องบทสวดมนต์ .. พอท่องเสร็จ ได้นำผ้าถุงแม่ไปคลุมหุ่นฟาง จากนั้นนำผ้าขาวไปใส่ในขันใส่น้ำมนต์ จากผ้าที่ขาวสะอาดเปลี่ยนกลายเป็นสีดำ ลุงบอกให้นำผ้าสีดำนี้ ไปเผาในที่เผาศพของคนตาย
หลังจากที่ทำพิธีเสร็จเราได้เดินทางกลับมา กทม ตลอดทางที่กลับ กทม ได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะกระจกรถ ได้ยินเสียงคนนั่งอยู่นหลังรถแล้วเอามือทุบหลังคา ก่อนทีจะถึงวัด ตอนนั้นเป็นเวลากลางคืนแล้ว แต่ก็ต้องทำเพราะลุงได้สั่งไว้ว่าให้เผาในคืนนี้ เราได้เดินทางไปที่วัดเผาศพของน้อง ได้เรียกสัปเหร่อมาเผาเพื่อจะได้เสร็จพิธี เสียงหมาในวัดก็พากันหอนตลอด ลมพลัดแรง
หลังจากทำพิธีเสร็จเสียงต่าง ๆ ก็เงียบลง เรากับพ่อแม่ของน้องได้พากันแยกย้ายกลับบ้าน เรื่องราวต่างๆ ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ดิฉันก็เหมือนคนมีปม ไม่กล้าไปค้างคืนที่ไหน ไม่กล้าพูดคุยกับใคร เหมือนฉันอยู่ในโลกส่วนตัวของฉันคนเดียว
ขอขอบคุณสมาชิก หมายเลข 2373432 จากพันทิปดอนคอมที่มาเล่าเรื่องให้เราฟัง
No Comment